The Potential of Public Diplomacy in the Post-War Environment: The Case of Georgian-Ossetian conflict

This Article is from the Georgian - South Ossetian Point of View Process 
Russian Version I Georgian Version I Ossetian Version

Just a couple of years ago we could relatively easily travel to Tskhinvali to visit our friends, and they would visit us in Tbilisi even more often. Earlier, until the summer of 2004, we could organize a training, a seminar or cultural event in Tskinvali for the local population, or invite them to Tbilisi or other Georgian cities. The Ossetians also were active and creative. Now it feels like all that was in a dream. We went through another cycle of violence, hatred and isolation. In such cases, the escalation of the conflict reaches a new high and the dialogue has to start from ground zero again. Luckily, in the civil societies of both sides there are people who remember the times of peaceful co-existence and who believe in reconciliation. Most importantly, they want to see reconciliation happen. They do not wait for decisions or orders, but instead act as their hearts and minds tell them. Thanks to this, people on both sides of the conflict who had experience with peace work, joined forces right after the war of August 2008 to form the ‘Point of View’ process. Yet the public diplomacy can be successful only if it is supported by the political process. An example of this are the dialogues of 1990’s when the Georgian-Ossetian and the Georgian-Abkhaz informal dialogues was active initially but winded down with time.

The best results are achieved when and where there is cooperation between the governmental and the non-governmental efforts. The infrastructures of peace have recorded success stories in dealing with conflicts in various countries. For example, the reconciliation commissions in Ghana, Kenya and other countries were successful precisely because they included both official representatives of the government structures, as well as civil society leaders. Such commissions work on the level of the central government, as well as on the level of local structures of self-governance. Of course, all these countries also have their share of the problems, but what’s important is that by the opinion of the majority of experts the first steps of overcoming the post-war isolation of the sides is achieved.

Against the background of disillusionment and disbelief in peace initiatives in our societies, the initiatives such as the ‘Point of View’ attract attention. What is it: an effect of contract or an indication of mutual interest? The latter argument is supported by the fact that the selection for the Georgian-Ossetian and Georgian-Abkhaz youth leaders dialogue program conducted by ICCN with a consortium of partners in Abkhazia, South Ossetia and Europe is always conducted from a big pool of candidates who with great enthusiasm engage into this hard work.

The number of conflict resolution professionals and regional conflict resolution networks is also growing. What’s important now is that they start exerting influence and are able to convince the societies that a just and sustainable peace is possible; they should also be able to have influence on the decision makers so they would also work toward peace. 

George Khutsishvili is the Director of the International Center on Conflict and Negotiation and the Caucasus Regional Coordinator of the Global Partnership for the Prevention of Armed Conflict

Потенциал народной дипломатии в послевоенной ситуации
на примере грузино-осетинского конфликта

Георгий Хуцишвили
директор Международного центра по конфликтам и переговорам (МЦКП),
региональный координатор по Кавказу Глобальной сети по предотвращению вооружённых конфликтов

Ещё пару лет назад мы без особых проблем ездили в Цхинвали навестить друзей и они ещё чаще навещали нас в Тбилиси. Чуть раньше (до лета 2004-го) нам не составляло трудностей провести в Цхинвали тренинг, семинар или культурное мероприятие для местных жителей или привезти их с той же целью в Тбилиси или другие города Грузии. Да они и сами были активны и креативны. Сейчас мы об этом вспоминаем так, как-будто всё это было во сне. Между нами снова прошла волна ненависти, крови и отчуждения. В таких случаях спираль эскалации конфликта подскакивает на новый уровень, и диалог приходится начинать чуть ли не с нулевой отметки. К счастью, в гражданских обществах обеих сторон находятся люди, помнящие мирную совместую жизнь и верящие в примирение. Самое главное – желающие примирения. Они не ждут разрешений или указаний, но действуют по велению разума и сердца. Поэтому люди на обоих сторонах конфликта, имеющие опыт миротворческой работы, сразу же после августовской войны 2008 года объединились в процесс под названием «Точка зрения». Однако народная дипломатия бывает успешной лишь в том случае, если её поддерживает политический процесс. Вспомним опыт 90-х годов, когда грузино-осетинский и грузино-абхазский неформальный диалог сначала набрал силу, а затем пошёл на спад.

Наибольший результат получается там и тогда, где и когда удаётся достичь сотрудничества государственного и неправительственного секторов. Инфраструктуры мира успешно зарекомендовали себя в различных странах с конфликтным опытом. Например, комиссии по примирению в Гане, Кении и других странах оказались успешны именно в силу того, что состоят как из ответственных представителей государственных структур, так и лидеров гражданского общества. Комиссии работают как на центральном, так и различных уровнях местного самоуправления. Конечно, и там далеко не всё гладко, но самое главное, что по мнению большинства специалистов эта форма преодоления послевоенного отчуждения состоялась.

На фоне царящего в наших обществах разочарования и неверия в потенциал миротворчества инициативы подобные «Точке зрения» приковывают к себе внимание. Что это, эффект контраста или же индикатор взаимного интереса? В пользу последнего говорит и тот факт, что отбор участников для осуществляемой МЦКП программы для молодых лидеров в рамках грузино-осетинского и грузино-абхазского диалога стабильно происходит из довольно обширной группы аппликантов, с энтузиазмом включающихся в достаточно нелёгкую работу. Растёт число квалифицированных специалистов по разрешению конфликтов и региональных сетей миротворческих организаций. Самое главное, чтобы из них выросла действенная сила, способная убедить общества в том, что стабильный и справедливый мир возможен, и влиять на политиков, чтобы они работали для его осуществления.

სახალხო დიპლომატიის პოტენციალი ომის შემდგომ - ქართულ-ოსური კონფლიქტის მაგალითი

გიორგი ხუციშვილი  

ამ ორიოდე წლის წინ ჩვენ განსაკუთრებული პრობლემის გარეშე, თავისუფლად შეგვეძლო ცხინვალში გამგზავრება ჩვენი მეგობრების მონახულების მიზნით, ხოლო მათ კიდევ უფრო იოლად შეეძლოთ გვწვეოდნენ თბილისში. კიდევ უფრო ადრე, კერძოდ კი 2004 წლის ზაფხულამდე ჩვენ უპრობლემოდ შეგვეძლო სემინარის, ტრეინინგისა თუ კულტურული ღონისძიების ორგანიზება ცხინვალის ადგილობრივი მოსახლეობისათვის ანდა ამავე მიზნით შეგვეძლო მოგვეწვია ისინი თბილისსა თუ საქართველოს სხვა ქალაქებში.  ოსებიც ასევე აქტიურები და შემოქმედებითნი იყვნენ.    დღეს ჩვენ ამის შესახებ ისე ვსაუბრობთ, თითქოს ეს ყველაფერი სიზმარში ხდებოდა. ჩვენს შორის ხელახლა გაიარა სიძულვილის, სისხლისა და გაუცხოების ტალღამ.  ასეთ შემთხვევებში კონფლიქტის ესკალაციის სპირალი ახალ საფეხურზე ადის და დიალოგის დაწყება თითქმის ნულოვანი ათვლის წერტილიდან გვიხდება. საბედნიეროდ, ორივე მხარის სამოქალაქო საზოგადოებაში არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც ახსოვთ მშვიდობიანი თანაცხოვრების პერიოდი და სჯერათ მხარეთა შერიგების.  რაც მთავარია, მათ სურთ შერიგება. ისინი არ ელოდებიან ნებართვებსა და მითითებებს, არამედ მოქმედებენ გულისა და გონების კარნახით.  ამ მიზეზით  კონფლიქტის ორივე მხარეს ის ადამიანები, რომლებსაც სამშვიდობო პროცესებში მონაწილების გამოცდილება ჰქონდათ, 2008 წლის აგვისტოს კონფლიქტის დასრულებისთანავე გაერთიანდნენ პროცესში სახელწოდებით - „თვალსაზრისი“. აქვე ისიც უნდა აღვნიშნოთ, რომ სახალხო დიპლომატია წარმატებული მხოლოდ მაშინ შეიძლება იყოს, როდესაც მას პოლიტიკური პროცესიც უჭერს მხარს. გვიხსენოთ 90-იანი წლები, როდესაც ქართულ-ოსური და ქართულ-აფხაზური არაფორმალური დიალოგი ჯერ წარმატებით წავიდა წინ, მაგრამ შემდგომ ჩაიშალა. 

ყველაზე დიდი შედეგი მიიღწევა იქ და მაშინ, როდესაც არასამთავრობო და სახელმწიფო სექტორების ურთიერთთანამშრომლობა ხდება შესაძლებელი. მრავალ ქვეყანაში სამშვიდობო ინფრასტრუქტურები წარმატებული არიან კონფლიქტების მოგვარების საქმეში. ასეთ მაგალითად შეიძლება მოვიყვანოთ შერიგების კომისიები კენიაში, განასა და სხვა ქვეყნებში, რომელთა წარმატება განპირობებულია იმ ფაქტით, რომ მათში მონაწილეობენ არა მარტო  სახელმწიფო სტრუტურების წარმომადგენლები, არამედ არასამთავრობო ორგანიზაციების ლიდერებიც. კომისიები საქმიანობენ როგორც ცენტრალური, ასევე ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების დონეზე.  რა თქმა უნდა, იქაც ყველაფერი ასე იოლად მოგვარებული არ არის, მაგრამ ყველაზე მთავარი ის არის, რომ სპეციალისტების აზრით ამ ფორმამ ხელი შეუწყო ომის შემდგომი გაუცხოების გრძნობის გადალახვას.  

სამშვიდობო პოტენციალის მიმართ ჩვენს საზოგადოებაში გამეფებული იმედგაცრუებისა და უნდობლობის ფონზე ისეთი ინიციატივები, როგორიცაა „თვალსაზრისი“ განსაკუთრებულ ყურადღებას იქცევს.  რაში მდგომარეობს მისი არსი? არის ეს კონტრასტის ეფექტი თუ ურთიერთდაინტერესების ინდიკატორი? ჩვენ უკანასკნელი გვგონია. მის სასარგებლოდ ლაპარაკობს ის ფაქტიც, რომ ქართულ-ოსური და ქართულ-აფხაზური ახალგაზრდა ლიდერების დიალოგის მონაწილეების შერჩევა მსურველთა საკმაოდ დიდი ჯგუფიდან ხდება.  ამ პროგრამას ხელმძღვანელობს ICCN და პროგრამის მონაწილეები დიდი ენთუზიაზმით ებმებიან ამ მძიმე საქმეში. იზრდება კონფლიქტების გადაწყვეტის კვალიფიციურ სპეციალისტთა რიცხვი და სამშვიდობო ორგანიზაციების ქსელი.  რაც ყველაზე მთავარია, საჭიროა, რომ მათგან აღმოცენდეს რეალური ძალა, რომელიც შეძლებს საზოგადოება დაარწმუნოს, რომ სტაბილური და სამართლიანი სამყარო განხორციელებადია და ასევე, მოახდინოს გავლენა პოლიტიკოსებზე, რათა აიძულოს ისინი ამ მიმართულებით იმუშაონ.

Адæмон дипломатийы потенциал фæсхæстон уавæры гуырдзиаг-ирон хъаугъайы цæвиттоныл

 Георгий Хуцишвили,

конфликттæ æмæ бадзырдты фæдыл Дунеон Центры (КБДЦ) директор, Гæрзджын конфликттæ ма `руадзыны Глобалон хызы Кавказы регионалон координатор

Цалдæр азы размæ ма мах æнæ къуылымпыйæ цыдыстæм Цхинвалмæ, цæмæй нæ хæлæртты фенæм, сæхæдæг та нæм арæхдæр цыдысты Тбилисмæ. Цъус раздæр (2004 азы сæрды онг) нын зын нæ уыд Цхинвалы тренинг, семинар, кæнæ культурон мадзал ауадзын бынæттон цæрджытæн, кæнæ та сæ уыцы нысанæн Тбилисмæ кæнæ Гуырдзыстоны иннæ горæттæм æркæнын. О, æмæ сæхæдæг дæр уыдысты удæргъæвд æмæ хъуыдыджын. Ныртæккæ уыцы рæстæг нæ зæрдыл лæууы, цыма фын уыдис, афтæ. Не `хсæн та ногæй ацыд æнæуынондзинад, тугкалд æмæ кæрæдзийæ иппæрд кæныны уылæн. Ахæм цауты рæстæджы хъаугъайы рæзты спираль хæрдмæ сгæпп ласы, æмæ диалог ногæй райдаинаг свæййы иууыл ныллæгдæр æмвæзадæй. Хорз у, æмæ дыууæ фарсы æмбæстагон æхсæнадты разынынц ахæм адæм, йæ зæрдыл чи дары, иумæ сабырæй куыд цардыстæм, уый, фидыдад кæй уырны. Уыдон не `нхъæлмæ кæсынц, цалынмæ сын исчи бар радта, нæдæр искæй барамындмæ æнхъæлмæ кæсынц, фæлæ архайынц, сæ зонд æмæ сын сæ зæрдæ куыд амонынц, афтæ. Хъаугъайы дыууæ фарсæрдыгæй, фидауынгæнæн куысты фæлтæрддзинад кæмæ ис, ахæм адæм гъе, уымæн баиу сты процесс «Цæстæнгас»-ы фæлгæтты. Фæлæ адæмон дипломати æрмæст уæд вæййы æнтыстджын, политикон процесс дæр йе `вварс куы вæййы. Нæ зæрдыл æрдарæм 90-æм азты фæлтæрд, гуырдзиаг-ирон æмæ гуырдзиаг-абхазаг æнæформалон диалог фыццаг йæ тыхы куыд бацыд, стæй та йæ тых куд фесæфта.

Иууыл стырдæр фæстиуæг вæййы уым æмæ уæд, цы ран æмæ кæд бафты къухы паддзахадон æмæ æнæхицауадон секторты æмгуысткæнынад.  Дунейы инфраструктурæтæ æнтыстджынæй равдыстой сæхи хъаугъатæ кæм уыдис, ахæм æндæр æмæ æндæр бæстæты. Зæгъæм, фидауынгæнæн къамистæ Ганæйы, Кенийы æмæ æндæр бæстæты æнтыстджын разындысты уый тыххæй, се сконды кæй сты паддзахадон уагдæтты бæрнджын минæвæрттæ дæр æмæ æмбæстагон æхсæнады раздзогтæ дæр. Къамистæ кусынц куыд централон æмвæзадыл, афтæ бынæттон разамынадкæнынады æндæр æмæ æндæр æмвæзадтыл дæр. Кæй зæгъын æй хъæуы, уым дæр алцы лæгъз нæу, фæлæ сайраг уый у, специалисттæн сæ фылдæр хайы хъуыдымæ гæсгæ фæсхæстон кæрæдзийæ иппæрдкæнынад аиуварс кæныны ацы формæ кæй сæвзæрд.

Нæ дзыллæтæ фыдæнхъæл фесты æмæ нал æууæндынц фидауынгæнынады потенциалыл. Ахæм уавæры «Цæстæнгас»-ы хуызæн инициативæтæ сæхимæ хъусдард здахынц. Цы у уый – ныхмæвæрддзинады эффект æви кæрæдзимæ цымыдисы æвдисæн? Дыккаг хъуыдыйы `вварс дзуры ахæм факт: гуырдзиаг-ирон æмæ гуырдзиаг-абхазаг диалогты фæлгæтты æвзонг раздзогтæн КБДЦ цы программæ æххæст кæны, уырдæм хайадисджытæ æвзæрст кæй цæуынц уæрæх апликантты къордæй, кæдон хъазуатонæй бавналынц ахæм зын куыстмæ. Рæзы хъаугъатæ бæстон кæныны квалификацигонд специалисттæ æмæ фидауынгæнæг организациты регионалон хызты нымæц. Иууыл сæйрагдæр у, цæмæй уыдонæй сæвзæра намысджын тых, æхсæнадæн бауырнын кæныны хъом чи суа, зæгъгæ, фадат ис фидар æмæ рæстаг сабырадæн, политиктыл та бандавыны хъом чи суа, цæмæй уыдон кусой къухы йæ бафтын кæныны сæраппонд.